Հոկտեմբերի 10-ին «Arvestanoc Cafe & Bar»-ում տեղի ունեցավ քանդակագործ Հարութ Հովհարի (Հովսեփյան) քանդակների ցուցահանդեսը:
Ժամանակից շուտ եկած այցելուները ականատես էին լինում երիտասարդ քանդակագործի նախապատրաստական աշխատանքին:
«Cafe & bar»-ում հնչող ժամանակակից երաժշտության տակ նա երկաթից, փայտից և այլ նյութերից պատրաստած իր աշխատանքները մերթ շտկում էր, մերթ վերադասավորում:
Իր աշխատանքների յուրահատուկ և հետարքիր ոճի մասին քանդակագործը մեզ հետ զրույցում ասաց, որ որևէ քանդակ ստանալու համար բնությունը բոլոր միջոցները տալիս է. «Կուզես՝ միասին փիղ ստեղծենք: Կտեսնես, որ այդ փիղը հենց այս տարածքում կա»:
Եվ իր գործերից մեկի մասին, որն իրենից հենց փիղ էր ներկայացնում, նա նշեց, որ այն չի պատրաստել, պարզապես կպցրել է:
Երբ հյուրերը սկսեցին աստիճանաբար ժամանել, քանդակագործը տվեց ցուցահանդեսի մեկնարկը. նա մոտեցավ ամբողջովին սպիտակ պատին և սկսեց ֆլոմաստերներով գունազարդել այն: Ապա նրան մոտեցան այլ այցելուներ, երեխաներ, պատանիներ, և դատարկ պատը լցվեց երփներանգ պատկերներով: Մեկը կատվի կերպարանքով լուսին էր նկարում, մյուսը կոտրված սիրտ, մեկ ուրիշը ձեռքեր, ծաղիկներ, թիթեռներ..:
Իր «Հովհար» անվան մասին ասաց, որ անվան և ազգանվան առաջին 3 տառերի միացումի արդյունքն է, ապա ծիծաղելով հավելեց. «Բոլորին հով եմ անում հենց շոգում են»:
Իսկ այն հարցին, թե իր գործերը ինչ գաղափար են կրում, քանդակագործը ասաց, որ այս աշխարհում չի գտել առավել մեծ բան, քան սերը. «Այն, ինչը որ կա, գոյություն ունի, գուցե և գոյություն չունի, դա հենց սերն է: Այդ մասին բոլորը գիտեն: Ես հիմա զբաղվում եմ նրանով, ինչ սիրում եմ, ես նոր բան չեմ կարող տալ մարդկանց»:
Քանդակագործ Հարութ Հովհարը ստեղծագործում է դեռ մանկուց: Ավարտել է Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի պետական քոլեջը, ապա սովորել Սանկտ Պետերբուրգի Շտիգլիցի անվան գեղարվեստաարդյունաբերական ակադեմիայում։
Լուսինե Հակոբյան Արտակի
2-րդ կուրս
