Արաքսը պատմում է, որ մեծ ձեռքբերումներ է ունեցել և հիմա էլ շարունակում է նույն ոգով։ 3 տարի անընդմեջ հաղթող է ճանաչվել գրականության և հայոց եկեղեցու պատմության հանրապետական օլիմպիադաներում։ ՀԱՀԵՆ-ի (Համահայկական ազգային հայրենասիրական երիտասարդական նախաձեռնություն) կողմից ստացել է տարվա լավագույն երիտասարդ ստեղծագործ մրցանակը։
Ասում է, որ ինքը ցեղակրոն գաղափարաբանության հետևորդն է՝ նժդեհյան մտածողության կրող, և շարունակում․ «Երբ սկսեցի ուսումնասիրել մեր ազգային արմատները, հասկացա, որ պիտի պատվով կրեմ հայուհի լինելու կոչումս, և Նժդեհի բառերով հոգիս հենվեց երկու հիմնասյան՝ հայրենիքին և Աստծուն»։ Ասում է նաև, որ սիրում է ասմունքը և զբաղվում ժողովրդական երգով։ Որպես մասնագիտական ուղղություն՝ ընտրել է բժշկությունը։ Պնդում է, որ կյանքում առաջնորդվում է այն սկզբունքով, որ պետք է իր հայրենիքի արժանի զավակը լինի և ապրի այնպես, որ իրեն նաև ճանաչեն այդ հայրենիքի սահմաններից դուրս։ Գրքեր կարդալն իր թուլությունն է համարում և, ինչպես ինքն է ասում, արդեն դրել է իր մեծ գրադարանի հիմնաքարը։ Շատ երազանքներ ունի, բայց ասում է՝ դրանցից ամենանվիրականն ազատ Շուշի ու հզոր Հայաստան տեսնելն է։
Պարզվում է՝ Արաքսն այժմ զբաղվում է հայոց ազգային էպոսի ամբողջական չափածո մշակմամբ։ Չափածոյի է վերածել նաև Մովսես Խորենացու երկերը։ Արդեն ունի իր առաջին բանաստեղծական ժողովածուն՝ Հայրենեանը։ Գրել սկսել է 12 տարեկանից։ Ասում է՝ երբ իր համար շատ հարազատ մարդկանց է ճանապարհել այլ երկիր, գրել է «Պանդուխտի երգ» բանաստեղծությունը։
Պանդուխտի երգ
Պանդուխտի պես, օտար ափերում,
Քեզ եմ կարոտում ու յուր քեզ փնտրում:
Մոլորված եմ ես օտարության մեջ,
Բախտը մեզ իրարից առանձին պահեց:
Հիմա ապրում եմ օտար ափերում,
Այս օտար ջրից համ էլ չեմ առնում:
Ուզում եմ շուրթս հպել քո ջրին,
Ապրել քո գրկում, իմ սու‘րբ հայրենիք:
Ուզում եմ ապրել միայն քո հողում,
Ուր օտարություն երբեք չեմ զգում:
Ուզում եմ շնչել օդդ հայկական,
Քեզնով հիանալ ու հպարտանալ:
Պանդուխտի նման երկար պիտի ապրեմ,
Իմ ձեռքով օտար հող պիտ մշակեմ։
Բայց մի օր կգա‘մ, կվերադառնա‘մ,
Որ խաչքարներդ արցունքով լվամ:
Գալիս եմ, գնում, Կարոտս առնում:
Բայց հետո նորից Կարոտով լցվում:
Օտար ափերը Ինձ հեռու տարան,
Բայց մի օր հաստատ ԿՎԵՐԱԴԱՌՆԱՄ:
Հոգնել եմ ապրել օտար աշխարհում,
Սիրտս ձգում է, քեզ է փափագում:
Պետք է շենացնեմ հողս հայկական,
Հոգիս էլ քեզ տամ, քի‘չ է ՀԱՅԱՍՏԱ‘Ն:
Արաքսը նաև աֆորիզմներ է գրում․
Պատիվը վեհի համար սիրո ու խղճի ձուլվածքն է:
Հաղթանակ գծող գրիչի տերը ազգն է, միջուկը՝ ազգային միասնությունը:
Երբ մեռնում է ամոթը, մեռնում է մարդը բանական:
Լիլիթ Ապրեսյան
2-րդ կուրս
