Պատերազմական օրերին շատերը փորձում են թիկունքն ամուր պահել ինչ-որ աշխատանք իրականացնելով, արցախցիներին օգնելով և նրանց կարիքները մի փոքր մեղմացնելով: Նման նախաձեռնության կամավորներից է նաև Աննան, ում խոսքով պատերազմի հենց հաջորդ օրը համախմբվել են և սկսել օգնել այն մարդկանց, որոնք հիմա դրա կարիքն ունեն: Աննան վստահ է, որ նման նախաձեռնության գաղափարն այս օրերին եղել է յուրաքանչյուր հայի մոտ: Պատերազմի առաջին օրերին Երևանի գրեթե բոլոր հատվածներում կարելի էր հանդիպել կամավորների ջոկատներ, որոնք փորձում էին անել առավելագույնը` զինվորի թիկունքը ամուր պահելու համար: Իրենց թիմի անդամներից շատերն արդեն տարիներ շարունակ զբաղվել են բարեգործությամբ, ուստի՝ նման նախաձեռնությամբ հանդես գալն իրենց պարագայում շատ տրամաբանական և օրինաչափ է:
«Հիմնականում հենց մեր հայրենակիցներն են մեզ գտնում, օրինակ սոցցանցերում, մեր ուղիղ եթերների մեկնաբանություններում։ Կարծում եմ՝ արցախցի մեր հայրենակիցներն իրենք էլ են իրենց հարազատներին և բարեկամներին փոխանցում մեր տվյալները: Մեր հեռախոսահամարները վաղուց տարածված են, և մեր ընկերներն էլ գիտեն, թե ինչով ենք զբաղվում սեպտեմբերի 28-ից մինչ օրս, և իրենք էլ են համապատասխան տվյալներ ունենալու դեպքում փոխանցում մեզ»,- պատմեց Աննան: Նա նշեց նաև, որ մինչ օրս տեղավորել են Արցախից եկած մի քանի հազար քաղաքացու և պարբերաբար այցելում են և իրենց աջակցությունը ցուցաբերում:
«Ինչ վերաբերում է ապրանքը բաշխելուն, ապա այն տեղի է ունենում ըստ ընտանիքի անդամների քանակի, ըստ կարիքի և որոշակի այլ չափանիշների: Անդրադառնալով ֆինանսական կողմին, նշեմ, որ նախաձեռնության առաջին օրերին սնունդի և հագուստի տեսքով իրենց աջակցությունը ցուցաբերած հայրենակիցների հոսքը չէր դադարում, և բնականաբար, մեր անձնական ֆինանսական միջոցների կարիքը գրեթե չէր զգացվում: Բայց, քանի որ երկարատև էր այս պատերազմական դրությունը, ապա հասկանալի պատճառներով այժմ ֆորմատը մի փոքր փոխվել է, և այժմ գնումների բաժինը ընկած է մեզ վրա, ուստի՝ մենք ևս ապահովում ենք ֆինանսական կողմը»:
Աննան նաև հավելեց, որ մեծաթիվ են այն բարերարները, հայրենակիցները և սփյուռքահայերը, որոնք մեծ ներդրում են ունեցել այս գործն իր վերջնական նպատակին հասցնելու համար: Այս մեկ ամսվա ընթացքում իրենք աջակցել են մի քանի տասնյակ հազարավոր մարդկանց, թե´ բնակարանային հարցով, թե´ սնունդով ու հագուստով: «Մեզ համար առաջնային եղել և մնում է զինվորը: Մեր սերն ու երախտապարտությունը ցուցաբերելու համար մենք Արցախ ենք ուղարկում նաև զինվորական տաք հագուստ, դեղորայք, հիգիենայի և այլ տարբեր պարագաներ, ինչպես նաև մեր հրաշք երեխաների նամակները` լի սիրով ու ջերմությամբ: Իսկ եթե ցանկացողներ լինում են իրենց լուման ներդնել այս համընդհանուր բարի գործում, կարող են այցելել Կիևյան 2/2 հասցե, մենք այստեղ ենք միշտ՝ 24/7 ռեժիմով, և լինելու ենք այստեղ, քանի դեռ գոնե մեկն ունի մեր օժանդակության կարիքը»:
Իզաբելլան այս նախաձեռնության գրանցման բաժնի պատասխանատուն է, համակարգում է բոլոր այն անձանց տվյալները, որոնք դիմում են իրենց կենտրոն. «Մենք այստեղ ունենք պատասխանատուներ, օրինակ՝ դեղորայքի, սնունդի և հագուստի: Եթե հագուստը շատ է լինում, և մեր աղջիկը չի հասցնում, պարտադիր իրեն օգնում են, որովհետև էստեղ բոլորս կամավոր ենք ու եկել ենք ինչ-որ մի բանով օգտակար լինելու: Իսկ ես զրուցում եմ Արցախից ժամանած հայրենակիցների հետ, հիմնականում ճշտում եմ քանի հոգով են տանը, կոնկրետ ինչի կարիք ունեն և այլն: Օրինակ՝ լինում է, որ փոքր երեխա ունեն ու ուղղակի միայն տակդիր է իրենց պետք, սնունդը կա»: Իզաբելլան իր հավաքած ինֆորմացիան տալիս է համապատասխան բաժնին, և նրանք արդեն հավաքում են իրերը և տալիս իրենց վարորդների պատասխանատուին, վերջինս էլ կազմակերպում է տեղափոխումը: Նախաձեռնության շրջանակներում նրանք օգնում են ոչ միայն Արցախից ժամանածներին, այլև զինվորների ընտանիքներին, որովհետև իրենց խոսքով՝ չպետք է մոռանալ, որ կլինեն զինվորների ընտանիքներ, որոնք նույնպես կունենան աջակցության կարիք:
Օֆելյա Պողոսյան
4-րդ կուրս
