Մասնագիտությամբ նկարիչ – դիզայներ Լիլիթ Մելիքյանը սիրում է ամեն տեսակ հինը, ազգայինը։
Այսօր «Տերյան» մշակութային կենտրոնը զբաղվում է ազգային հագուստի վերածնունդով, այսինքն ստեղծում է ժամանակակից հագուստ, որտեղ առկա են հայ ազգային հագուստի տարրեր։ Կենտրոնի փոքրիկ արվեստանոցում աշխատում են դերձակներ, նկարիչներ, տիկնիկագործ, գորգագործ։
– Ինչպե՞ս ստեղծվեց մշակութային կենտրոն ստեղծելու գաղափարը։
– Մշակութային կենտրոն ստեղծելու միտքն ինձ չի պատկանում, այն մեր նախագահ-արվեստաբան, «Տերյանաբան» Առուշան Հակոբյանի մտահաղացումն է եղել։ Դրա համար էլ զարմանալի չէ, որ կենտրոնն անվանակոչվեց հայ մեծագույն պոետ Վահան Տերյանի անունով։
– Մշակութային կենտրոնը մի վայր է, որտեղ մարդիկ սերտորեն առնչվում են հայ ազգի ու մշակույթի հետ։ Որքանո՞վ է հետաքրքրությունը մեծ հին մշակույթի նկատմամբ։
– Կարծում եմ, որ այսօր հինը նորաձև է, տարազը շատ գեղեցիկ հագուստ է։ Տարազային հագուստները մեր առօրյա կյանքում ևս մեծ տեղ ունեն։ Մնում է միայն նորը համադրել մոռացված հնի հետ և այն նորաձև կլինի։
– Ազգային հագուստի մասին գիտելիքներ հավաքելու և այն նոր շնչով ներկայացնելու համար որտեղի՞ց եք օգտվում։
– Կարդում եմ գրքեր, հագուստներ եմ ուսումնասիրում, թանգարաններ այցելում։
– Ձեր հավաքածուն ցուցադրվել է նաև այլ երկրներում, ինչպիսի՞ն էին արձագանքները։
– Արտերկրի հայ համայնքն ավելի ոգևորությամբ է ընդունում ամեն տեսակ հինը, նրանք հայկական մշակույթն ավելի բարձր են գնահատում։ Շատ համայնքներ մեր ստեղծած հագուստների կրկնօրինակն ունենալու ցանկություն են հայտնել։
– Երբևէ մտածե՞լ եք զանգվածային արտադրության համար մեկ այլ գործարան բացելու մասին։
– Ես իմ նկուղից հեռանալու մասին երբեք չեմ մտածել։ Այստեղ հարմար է, ես իմ տանն եմ։ Էստեղ ես իմ տերն եմ, զբաղվում եմ այն ամենով, ինչ ուզում եմ։
Չնայած, որ կենտրոնն ի սկզբանե ստեղծվել է Վահան Տերյանի թողած ժառանգությունը հասարակությանը ներկայացնելու համար, այստեղ հաճախ անցկացվում են հայկական տարազի մասին դասախոսություններ և ազգային պարերի ու երգերի երեկոներ։
Մարիամ Ալոյան
5-րդ կուրս
