Երիտասարդ նկարչուհի Մանուն քսան տարեկան է։ Ավարտել է Թերլեմեզյան պետական քոլեջը, սովորել է գեղարվեստի բաժնում, իսկ այժմ սովորում է Գեղարվեստի պետական ակադեմիայում։
Ունեցել է «FATUM» և «Մի կտոր արև» անհատական ցուցահանդեսները։ Իսկ սա երրորդ ցուցահանդեսն է, որը կոչվում է “Jaune” (դեղին)։ Ստեղծագործում է իմպրեսիոնիզմ ժանրում։
– Ե՞րբ հասկացաք, որ ունեք նկարելու տաղանդ։
– Որպես մասնագիտություն, երբեք չէի դիտարկել նկարչությունը, բայց փոքրուց այդ տաղանդը կար իմ մեջ, և ինձ ինչ հիշում եմ` նկարում եմ։ Նկարում էի ամեն տեղ՝ պատերին, հարևանի պատերին, ամենուր և, ծնողներիս օժանդակությամբ, ընդունվեցի Թերլեմեզյանի գեղանկարչության բաժինը։
– Ո՞րն է կյանքի Ձեր կարգախոսը։
– Այո՛, ունեմ մի փոքրիկ կարգախոս՝ փոքր հնարավորությունները մեծ գործի սկիզբն են, և դրա համար էլ այս ցուցահանդեսի առիթը նույնպես բաց չթողեցի։
– Ի՞նչ թեմաներով եք ստեղծագործում։
– Հատուկ թեմաներ չկան, ունեմ տարբեր նկարներ, և այս ցուցահանդեսում միակ դիմանկարը Վինսենթ վան Գոգի դիմանկարն է. ի դեպ՝ նա իմ ամուսինն է (ծիծաղով մեջբերեց նա)։Ստեղծագործում եմ հիմնականում իմպրեսիոնիզմ ժանրում։ Իսկ այս ցուցահանդեսում ներկայացված է ողջ և մահացած բնության երկխոսությունը։
– Ի՞նչն է ձեզ ոգեշնչում, որպեսզի ստեղծագործեք։
– Ամեն ինչ, կլինի լավ երաժշտություն, կլինի գույն, մարդ, որը կերպարային ինձ դուր կգա։ Նաև կարևոր է տրամադրությունը, որն ինձ համար ավելի մղիչ ուժ է հանդիսանում։
– Ինչո՞ւ է դեղինը գերիշխում ձեր նկարներում։
– Իմ կյանքի ուղեկից գույնը դեղինն է, և ամեն նկարիս մեջ կտեսնեք անպայման դեղին գույնը. ցուցահանդեսի անունն էլ շատ չմտածեցի և դրեցի «Jaune», ֆրանսերեն է, իսկ հայերեն նշանակում է դեղին։
– Ի՞նչ նպատակներ ունեք նկարչության ասպարեզում։
– Հայաստանում դժվար է նկարիչ լինելը, բայց չեմ հանձնվելու, ինձ համար այս իմ կազմակերպած «Դեղին երեկոիկներ»-ը ավելին են, որտեղ ինձ շատ լավ եմ զգում։ Սա այն մասնագիտությունն է, որում ես ինձ անկեղծ, անմիջական և լավ եմ զգում և երբեք ինձ այս հաճույքից չեմ զրկի։
– Ունե՞ք իդեալ, որը ձեզ ոգեշնչում է նկարել։
– Կյանքում իդեալներ չունեմ, ոչինչ չեմ գերագնահատում կամ թերագնահատում, միշտ ուզում եմ ամեն ինչ բալանսի պահել, բայց շատ եմ հավանում և իմ «ամուսինն» եմ համարում Վինսենթ վան Գոգին։
– Եթե՞ չլինեիք նկարչուհի, ապա ի՞նչ մասնագիտություն կընտրեիք։
– Քանի որ հորոսկոպով ցուլ եմ, իսկ ցլերին բնորոշ մասնագիտություններից են դիվանագիտությունը, բժշկությունը, միգուցե այս ուղղություններով շարունակեի։
Հարցազրույցը՝ Մարիա Աղաբեկյանի
3-րդ կուրս
