Երգիչ Արամ Գինոսյանը ծառայում է ՊԲ արևելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասում, նաև մասնակցել է ապրիլյան քառօրյա պատերազմին։ Նրա հետ զրուցեցինք ծառայության ընթացքի և մի շարք այլ հարցերի շուրջ։
–Արամ, եթե հետ նայենք, երբ դու զորակոչվեցիր բանակ, քո կարիեռայի ծաղկման փուլում էիր։ Հե՞շտ էր շոուբիզնեսից միանգամից անցում կատարելը զինվորական ծառայությանը։
– Բնականաբար հեշտ չէր, և ոչ միայն երգարվեստից, այլև, նամանավանդ, ընտանիքց, ընկերներից, հարազատներից։ Բայց ես լավատես եմ, և, ինչպես ասում են, ցանկացած դժվարություն էլ հաղթահարելի է։
–Ծառայության ընթացքում երբևէ առիթներ կամ հնարավորություններ լինու՞մ են երգելու։
-Վերջերս առաջարկներ եղան մասնակցելու միջբանակային մրցույթների, բայց դրանք դեռ չեն իրականացել,այնպես որ սպասում եմ։
–Ըստ քեզ՝ կարելի՞ է երգով ծառայել քո երկրին, թե, այդուհանդերձ, զինվորական ծառայությունը առանձնահատուկ նշանակություն ունի։
-Այս առիթով ես կարծում եմ, որ ցանկացած հայ տղայի պարտականությունն է ծառայել իր երկրի բանակում՝ անկախ նրանից՝ նա երգիչ է, բժիշկ, թե բանասեր։ Իսկ ահա զինվորական ծառայությունից հետո կարող է իր մասնագիտությամբ շարունակել ծառայել իր երկին։
–Իսկ դու ինչո՞վ ես պատրաստվում զբաղվել ծառայությունից հետո։
-Ինչպես բոլորը, անպես էլ ես` կցանկանամ զբաղվել իմ սիրած գործով։ Իմ դեպքում` դա երգն է։ Բայց, գիտեք, հիմա աշխատում եմ չմտածել այդ մասին, թող լինի այնպես, ինչպես Աստված կկամենա։
–Դու նոր զորակոչվող տղաներին ի՞նչ խորհուրդ կտաս։
-Նոր զորակոչող տղաներին մի բան կարող եմ խորհուրդ տալ. ծառայեն այնպես,որ իրենց ծնողները անքուն գիշերներ անցկացնլու փոխարեն միայն հպարտանան իրենց տղաներով։
Արամ Գինոսյանը կզորացրվի ութ ամիս հետո։
Կորյուն Սիմոնյան
2-րդ կուրս
