–Եթե չլինեիք բանասեր, ապա…
-Միայն բանասեր…
–Գրող, ով ամենահոգեհարազատն է:
-Նրանք մի քանիսն են: Ուսանողական տարիներին տարված էի «Նարեկ»-ով, բայց գիրքը չունեի: Ընկերոջիցս խնդրեցի կարճ ժամանակով, եւ որպեսզի ձեռքիս տակ լիներ, «Մատյանի» էջերն ամիսներ շարունակ արտագրում էի… Ինձ հոգեհարազատ են նաեւ Չարենցը, Ռիլկեն, Սարոյանը, Բուլգակովը:
–Արվեստի ո՞ր գործերն են Ձեզ միշտ հիացրել:
-Շոպենի նուրբ, քնարական ստեղծագործությունները եւ առհասարակ՝ դասական երաժշտությունը: Նկարչության մեջ՝ Լոենարդո դա Վինչին, Սալվադոր Դալին, Մարտիրոս Սարյանը: Կինոյում խորապես գնահատում եմ Ֆեդերիկո Ֆելլինիիի եւ Լուիս Բունյուելի ֆիլմերը: Բունյուելի մոտ, օրինակ, խիստ գրավիչ մի գիծ կա. ֆիլմը դիտելիս իր հետ համահեղինակ դառնալու գայթակղությամբ է համակում:
–Երեւանում կա՞ մի վայր, որտեղ Ձեզ լիարժեք հանգիստ եք զգում:
-Կար. տարիներ առաջ ընկերոջս հետ հաճախ էինք Կասկադով բարձրանում Մոնումենտ, ապա քայլում դեպի Կոմիտաս այն ճանապարհով, որ հետո վերածվեց Սարալանջի փողոցի:
–Պատմության մեջ հայտնի ո՞ր կերպարի հետ կցանկանայիք սրճել:
-Պլատոնի:
–Երազանքների երկիրը:
-Եղել եմ մի քանի երկրներում, բայց հոգեմտավոր առումով ավելի հարազատ տարածք, քան Հայաստանն է, չեմ գտել:
–Կյանքում ամենամեծ մոտիվացիան:
-Ընտանիքիս անդամները, ընկերներս, ուսանողներիս շողացող դեմքերը:
–Կյանքի բեկումնային պահը:
-Հրատարակչական գործունեությունից դասախոսական աշխատանքի տեղափոխվելը:
–Ի՞նչն եք ամենաշատը կարեւորում մարդու մեջ:
-Ազնվությունը, ստեղծագործական ներուժը, անհատականությունը:
–Կա՞ որեւէ բան, որը ոչ ոքի չեք ների:
-Վերջերս մի տեղ կարդացի. «Թույլերը վրեժ են առնում, ուժեղները ներում են, իմաստունները՝ մոռանում»: Ընդհանուր առմամբ նախապատվությունը տալիս եմ երրորդ տարբերակին (ժպտում է):
–Եթե հնարավորություն ունենայիք հետ գնալ ժամանակի մեջ, որեւէ բան կփոխեի՞ք:
-Գուցե, բայց թե ինչ՝ միանգամից հնարավոր չէ ասել:
–Երջանկությունը…
-Հոգու ներքին ալեկոծումները բանական հավասարակշռությամբ պահելու եւ ներդաշնակության հասնելու մեջ է:
–Եթե անսահմանորեն ազատ ժամանակ ունենայիք…
-Կկարդայի եւ կճամփորդեի: Ուսանող ժամանակ պատահել է՝ մեկ օրում տոմս եմ վերցրել ու մեկնել հեռավոր ճամփորդության: Հատկապես՝ երբ պետք էր մեղմել սիրո ցավերը…
–Ունե՞ք որեւէ հետաքրքիր կամ տարօրինակ սովորություն:
-Հարցրեք ընտանիքիս անդամներին, ընկերներիս…
–Կա՞ որեւէ ուտեստ, որից երբեք չեք հրաժարվի:
-Մայրիկիս թխած ժենգյալով հացը, որի պատրաստումն անմոռանալի արարողություն էր: Դպրոցական տարիներին իմ ծննդավայր Իջեւանում մենք այդպես էինք դիմավորում գարունը…
Հարցազրույցը` Լուսինե Մինասյանի
2-րդ կուրս
