«Լսարանից դուրս» շարքի մասնակիցը Երևանի պետական համալսարանի Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ուսանողուհի Գոհար Պետրոսյանն է: Ողջ գիշեր խմելու, տանիք բարձրանալու սովորության ու երազանքների մասին է պատմել կուրսի ամենայուրօրինակ, գունավոր մազերով գրեթե կորեացին:
– Ինչպե՞ս կբնութագրես քեզ:
-Ալարկոտ, երկիր մոլորակի այլմոլորակային, Բանթանի վկա: Բանթանը նույն BTS խումբնա։ Մաման ինձ միշտ ասում է՝ BTS-ի վկա։ Շատ համապատասխան անուն է:
–Ի՞նչը կամ ո՞վ կարող է քեզ մոտիվացնել :
-BTS-ի բոլոր անդամները։ Առանձնակատուկ՝ Մին Յունգի։
–Ինչպե՞ս կանվանես քո ապրած կյանքի այս հատվածը:
-Երբ սկսում ես ապրել։
–Դու սիրում ես տարբերվել, ըստ քեզ, ի՞նչն է մարդուն յուրահատուկ ու տարբերվող դարձնում:
-Ներքինը միանշանակ. արտաքնապես տարբերվելն էլ հատուկ չեմ անում։ Ուղղակի ինձ այսպես ավելի լավ եմ զգում։ Ես իմ մեջ եմ։
– Ազատ ժամանակ ինչո՞վ ես զբաղվում:
-Նկարում եմ, քեյ փոփ (երաժշտական ուղղություն, որը ծագել է Հարավային Կորեայում) երգեր կամ պարեր եմ սովորում։
–Առավոտյան վաղ ես արթնանո՞ւմ, թե՞ գիշերն արթուն ես մնում, իսկ ցերեկը քնում:
-Եթե ոչ աշխատանքային օր է, գիշերը արթուն մնալը գերադասում եմ։ Ես գիշերային մարդ եմ:
– Գիրք, որը փոխել է քո մտածելակերպը:
-Օսկար Ուայլդի «Դորիան Գրեյի դիմանկարը» հիմնովին փոխեց ինձ։
– Համալսարանի կրթությունից գո՞հ ես, բավարարո՞ւմ է, եթե ոչ, ինչպե՞ս ես լրացնում բացը:
-Նայած առարկա։ Մասնագիտականներից՝ այո։
– Նպատակներիդ մասին բարձրաձայնո՞ւմ ես, եթե այո, ի՞նչ նպատակներ ունես:
-Չեմ խուսափում բարձրաձայնելուց։ Նպատակս՝ հարցազրույց վերցնել աշխարհահռչակ Բանթան խմբից։
– Եթե ոչ լրագրող, ապա…
-Այդոլ (կորեացի երգիչներին են այսպես ասում) կամ արվեստագետ։
– Կուզեի՞ր տղա ծնվել, ինչո՞ւ:
-Չգիտեմ…
– Ամենախենթ քայլը ո՞րն է եղել:
-Փոքր ժամանակ Նառուտոյից ոգեշնչված հատուկ գնում բարձր տեղերից ցատկում էի։ Գիշերները սպասում էի, որ տնեցիք քնեն, գաղտնի տանիք էի բարձրանում։
-Ըստ քեզ՝ աշխարհի վերջը ինչպիսի՞ն է լինելու:
-Մարդիկ կգնան մեկ այլ մոլորակ։ Երկիրը կդադարի ապրել։ Կդառնա այնպիսին, ինչպիսին օրինակ Մարսը։
–Մարդու երևակայությունը ո՞ւր կարող է հասնել, տեխնիկան ինչքա՞ն կզարգանա և ամենաշոկային հայտնագործությունը ո՞րը կլինի:
-Ժամանակի մեքենան, որովհետև մարդիկ կհասկանան, որ անիմաստ են ապրել:
– Երբևէ քեզ կորցնելու չափ հարբած եղե՞լ ես:
-Այո: Ընկերուհիներիս հետ, ընկերուհուս ծննդյան օրը, իրենց տանը (4 հոգով էինք) գիշերվա ժամը 12-ից մինչև ժամը 6-ը խմել էինք, արդեն գռազ էինք գալիս, թե ով կարա չխմի ամբողջ բաժակը մինչև վերջ։ Ու ընդամենը մի ժամ քնելուց հետո դասի գնացինք ահավոր էր… ահավոր էինք:
-3 բան, որ ուզում ես անպայման փորձել:
Գնալ տիեզերք, Տրանսիլվանիա, և երրորդը կրկին չեմ ցանկանում ասել:
-Եթե մեկ ցանկության հնարավորություն ունենաս, ի՞նչ կկամենաս:
– 30 տարեկանից հետո գնալ լուսին ու ապրել այնտեղ:
Հարցազրույցը՝ Միլենա Մովսեսյանի
2-րդ կուրս
