Նարեկ սարկավագ Պետրոսյանը ՀՀ ԶՈՒ հոգևոր առաջնորդության գնդերեց էր:
Պատերազմի լուրը լսելուց հետո անմիջապես մեկնեց Արցախ՝ իր զինվորների և հրամանատարի կողքին լինելու և նրանց սատարելու համար: Եվ հենց այտեղ էլ նահատակվեց:
Նա եղել է Հադրութի մարտական հենակետերում, Մատաղիսում, Մարտունիի դիրքերում:
Մարտի 25-ին՝ «Նարեկացի» արվեստի միությունում տեղի ունենեցավ «Արցախի հերոս գնդերեցը» խորագիրը կրող հուշ-երեկո՝ նվիրված Նարեկ Պետրոսյանին:
Հայաստանի Աստվածաշնչային ընկերության ծրագրերի տնօրեն Արշավիր Գաբուջյանը մեծ դժվարությամբ և հուզմունքով իր ելույթում նշեց հետևյալը.
«Մտածել, որ հրավիրվել ես մեկի ծնունդին և միաժամանակ մտածել նրա մահվան մասին, դա քո աչքի առաջ բացում է մի ողջ կենսագրություն: Ես հպարտ եմ, որ այդ մարդու կենսագրության որոշ հատվածի ուղեկիցն եմ դարձել: Նա ինձ համար եղավ առաջին դավանանք, նա հավատանքը կյանքի վերածեց, և ես դրա ականատեսն եմ եղել: Այն ամենին, ինչին որ նա դավանում էր՝ իր կյանքի մասնիկը դարձավ: Հասկացավ, ընդունեց և հարատևեց այդ գործընթացի մեջ: Նա դարձավ ապրող աղոթք»:
Խաչիկ դպիր Վարդանյանը վերհիշեց Նարեկի հետ ունեցած դրվագները պատերազմի ընթացքքում: Պատմում էր, որ երբ պատերազմը սկսվեց, առաջինը զանգեց Նարեկին՝ հարցնելու՝ ինչով կարող է օգնել. Նարեկին մեքենա էր պետք:
«Սեպտեմբերի 29-ին մեկնեցինք Հադրութ: Մի տպավորիչ դրվագ եմ հիշում, որտեղ ընդգծվում էր նրա ծայրահեղ պատասխանատվությունը: Զինվորները խնդրել էին իրենց համար սագեր գտնլ, բերելուց հետո նա առանց տրտունջի, ջրի սակավ առկայությամբ հանդերձ, ամբողջ գիշեր սագերին մաքրեց, պատրաստեց զինվորների համար: Ասում էր՝ դե՛, տղաները կռվի դաշտում են:
Ջաբրայիլից ոտքով Հադրութ էինք գնում, ամբողջ ճանապարհին նռան այգիներ էին: Ես էլ ծարավ էի, խնդրում էի, որ երկուսիս համար նուռ քաղեմ, որ մեր ծարավը հագեցնենք, բայց չէր թողնում, ասում էր՝ կգնանք Ստեփանակերտ, ինչքան ուզում ես նուռ կտամ, հակառակորդը այդքան վնասում է այգիները, մենք էլ մտնենք նուռ քաղե՞նք»,- պատմում էր Խաչիկ դպիր Վարդանյանը :
Միջոցառմանը ՀՀ նախագահի հրամանագրով ԶՈՒ հոգևոր առաջնորդի օգնական Նարեկ սարկավագ Պետրոսյանը հետմահու պարգևատրվեց «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշանով:
Նարեկի մտերիմ ընկեր՝ Գերցինա Պետրոսյանը, ով ապագա բժիշկ է, հպարտությամբ հիշում էր նրա հետ զրույցները և տված պատգամը.
«Հորդորն է եղել, որ բժշկելու ժամանակ հավատով լինեմ, ցանկացած միջամտություն անելուց առաջ աղոթք անեմ, որ բժշկվի հիվանդը»:
Գերցինան ևս մեկ անգամ խոստացավ, որ իր գործում կկատարի ամեն բան, որ խոստումն ու խրատը իր նպատակին ծառայեն:
Լուսանկարները` Նարեկացի արվեստի միության կայք էջից
Հայկանուշ Հովսեփյան
2-րդ կուրս
